|
Wim Jonkman |
In zijn technisch kunnen als steendrukker lijkt Jonkman onbeperkt. Of het nu gaat om een ragfijne krijttekening, om robuuste schilderachtige vlakken of om door de computer bewerkte afbeeldingen, hij weet ze met even groot gemak op het steenoppervlak aan te brengen als ze ervan op te lichten. Aan deze ervaring zullen vooral zijn jaren in Parijs hebben bijgedragen. Parijs was zon aderhalve eeuw geleden de bakermat van de steendruk als artistiek hulpmiddel en Jonkman had er in de jaren zeventig, in de Cité Internationale des Arts, zijn eigen steendrukkerij.
Zijn kunnen staat bij hem evenwel in dienst van een specifieke beeldtaal, of beter gezegd van de vraag wat voor hem een beeldtaal mogelijk maakt. Hem boeien juist die momenten in de dagelijkse waarneming waar sprake is van een omslagpunt. Waar op zichzelf betekenisloze elementen uit de directe omgeving plotseling en onvoorzien betekenisdragend worden. Van het beeldmateriaal dat zulke momenten kan opleveren, zegt hij zelf met een paradoxale omschrijving dat het van een betekenisloze herkenbaarheid is. Tekst: Paul Koopman (1995)
Geen agendapunten beschikbaar
|